3e etappe de eerste stappen op het pad.

3e reisverslag zaterdag 19 maart 2022.

 Vanmorgen zijn we met de grote gele taxi gereisd van Hoogkarspel naar Alkmaar. Omdat de mondkapjes plicht nog niet is opgeheven n.a.v. de Corona maatregelen hebben we die dingen voor de vorm mee in de tas en bij instappen voor het gezicht gedaan. Het is om 7:58 uur rustig in de trein. Welke zot gaat er dan ook op dat onmogelijke tijdstip op zaterdag met de trein als het niet voor je werk is. Nou tadaaaa wij! In de trein bespreken we de route en komen er achter dat we bij Heiloo een omleiding hebben van bijna 7 km. De routiQ wandel-app laat de mooiste route zien maar het pelgrimspad laat zien dat wij die 7 extra kilometers niet hoeven te lopen. Phhhh is dat even mazzel.

 Rimada zet de route uit op ongeveer 18 km per keer en dat is mans zat. Als je wandelt loop je vaak ook een rondje ergens omheen, dat telt op en je loopt een keer te ver. Daarop wil ik wel zeggen het was mooi weer, gezellig en ik hou Rimada constant van haar navigatie werk, dat telt ook op dus al met al loop je meer dat 18 km.

 Dus vanaf het Station Alkmaar liepen we door de stad een parkje in aan de overkant van de Geestersingel. In het park en een soort bunker ingebouwd in een heuveltje (foto 1, Rimada en heuveltje op de achtergrond). En wat een mooi weer hadden we weer, wel verdiend (zou mijn vader hebben gezegd)! Het enige afzien was de koude wind, die was vooral de op de open stukken snijdend. In het zelfde parkje stond ook een molen volledig gerestaureerd en pracht om te zien. (Foto 2 op het pad in de verte is de molen te zien. Op de foto 3 staat Esther met de oogjes geknepen tegen de zon in ervoor). Toen met een rotgang het langs het Noord West Ziekenhuis, niet echt “the-place-to-be” voor twee welwillende wandelaars...

Het pad liep van het ene parkje en laantje naar het andere. Foto4 een klok in de grond leuk maar lopen deed ie niet. Zo jammer. En zo liepen we het landgoed Nijenburg op, een landgoed tussen Alkmaar en Heiloo in. Vol mensen, honden en wat me opviel dat het zo goed onderhouden is. Een beetje achtergrond info: Landgoed Nijenburg is een 18e-eeuwse Nederlandse buitenplaats tussen Alkmaar en Heiloo. Tegenwoordig is de Nijenburg een natuurgebied. Het terrein ligt gedeeltelijk op een voedselarme strandwal en deels op voedselrijke veen-, klei-, en zandgronden.

 Foto 5. We kwamen er trouwens ook een paaltje tegen met een wit/rode vlag erop. Dit is het teken voor de lange afstandswandelingen. Weer wat geleerd.

 Met ferme pas en goede moet, gingen we onze eerste stempelpost tegemoet. In Heiloo staat de Witte of Willibrordus kerk met de Willibrordusput die helende krachten zou hebben. Smachtende reizigers en pelgrims kwamen er drinken omdat het water er helder, heilzaam en fris was. De bron/put zou al uit de tijd van de Germanen komen. Wil je er meer over weten? Kijk op www.hanvandegraaf.nl Willibrord en de Willibrordusput (foto 8 en 9).

Oh en voor de shoppers onder ons, leuk winkelcentrum, lekkere thee bij Veldt en bij het station is ook een gezellig winkelstraatje. Heiloo is vol van de heilige Willebrordus, zo heb je daar een gesticht wat zijn naam draagt en nu een GGZ locatie is van formaat. We zijn over een stuk van de gronden gelopen echt bizar groot, het leek wel een dorp op zich. Alles goed onderhouden met een eigen buurtcentrum, sportmogelijkheden enz… foto 10 en 11.

 Onderweg naar Akersloot liepen we met de snoet in de zon over een fietspad en een brug die ons over de A9 bracht aan de andere kant langs een veld vol met Narcissen bracht waar een paar regels tulpen tussen stonden. Over de tulpen kroop op rupsen rijdende robot. Nieuwsgierig als wij zijn, hebben we even aan de bouwer die met zijn handen zijn …. stond te verwarmen gevraagd waar de robot voor was. Nou om ziek in de tulpen op te sporen en dan met een drupje vergif te doden. De techniek staat weer voor niets (foto 12 en filmpje 1).

In Akersloot daar de Jacobuskerk de plek waar wij onze 2e pelgrimsstempel zouden kunnen halen. Dus met goede moed opweg. In het boekje van Jacobswegen in NL staat dat je kan bellen en dat je dan een stempel kan halen. Gedaan en wat denk je? Het secretariaat is alleen bereikbaar op vrijdagochtend en voor overledene en nood kun je een 06 nummer bellen. En tja een stempel is geen dode en nood is het al helemaal niet. Teleurstellend dat is het dan weer wel. Dus de kerk hebben we overgeslagen.

 Met een snijdend koude wind en een zonnetje in het gezicht liepen we verder naar de volgende afslag. Langs een boerenpad spotten we een blauwe reiger in de sloot. Met nog 4 km te gaan voor Uitgeest voelde het toch een beetje als thuis. Hoogkarspelders zijn blauwe reigers (foto 13).

Lopend langs de dijk over een kronkelende landpad werd het tijd voor de verzorging van de innerlijke mens, bij een bankje werden de broodtrommels leeggegeten terwijl aardig wat andere wandelaars ons voorbij liepen. Met de route app in de hand is het pad niet lastig te volgen, ook als het lijkt of je bij een boer over zijn land moet afslaan.Foto 14 en 15

De afslag leide ons naar een boerderij met daarnaast een grasdijk waarover ons pad vervolgden. Grappig was dat twee andere wandelaars ons dankbaar volgend, zij stonden onzeker te trappelen voor de afslag en nu wij voortvarend door liepen, durfden zij het ook aan. Ik had wel wat twijfels over het karrepad, alles gaten, trackersporen een echte enkelbreker. Halverwege sprong er een kikkertje de sloot in en om de tegenstelling even vast te stellen, we passeerden ook 2 heren die voor hun werk mollenklemmen zetten. Wat schuchter vertelde ze dat ze ook op ganzen jaagden en dat de vogelpopulatie zoals kieviten tot bijna nul waren gereduceerd. Het dijkje werd volgens de heren niet vaak gevonden. Nou wel door ons want zoals Rimada zei: Wij hebben  de RoutiQ-app.  

Zo kwamen we terecht in Uitgeest bij een stalletje waar ze blauwe bessen sapjes, wijnen theetjes en gedroogde blauwe bessen verkochten. En dat, kunnen de dames Overman natuurlijk niet aan zich voorbij laten gaan. Met een paar lekker sapjes en een potje droge besjes, en nee dan heb ik het niet over ons zelf, liepen we na een leuk gesprmoek met de verkopende dame weer verder op ons pas naar Santiago de Compostela. Pauze F16

Wist je dat Bob’s Saloon nu Bob’s heet? In onze tijd werden er illustere feesten gegeven. Nu zaten we er in het grandcafe een glas heerlijke thee te drinken. F17

In onderweg stond er een kerkdeur open en ja als de deur open staat kan ik het toch niet laten. Ik moet zeggen dat het ook kwam door het orgelspel van de organist van de kerk. Wat mooi en de kerk zelf was prachtig met tegelplateau’s bekleed een enorme kruiswegstatie met beelden in de muur een paatje voor het oog. Alhoewel wij er wederom zonder stempel uitkwamen hebben we van deze kruisvaarders kerk genoten. F 18 en een kort filmpje.

 Hierna zijn we met de nodige Micro en hier en daar een macro pauze doorgelopen naar ons eindpunt van de dag station Uitgeest. Van mijn kant werd het onderhand strompelen “echt of eer een kanonskogel van 100 kilo om je enkel hangt er je weet het einde van de rit is nog niet in zicht, op dit punt voelde ik me toch echt wel een gedroogd besje ik geef het toe”. Rimada daarentegen leek nog zo fris als een hoentje. En toen was daar het treinstation van Uitgeest. Jippiekajee! In het zonnetje uit de wind hebben we wachtend op de trein een zwarte bessensapje gedronken en in de trein naar huis de volgende etappe besproken. Het was gewoon weer een leuke dagJ!! F19

 Geschreven door Esther zus van Rimada. Zussen op roet.