We gane, we ginge en weg ware we!

14 april 2019. Het is even over 9 uur als ik met de rugzak van mijn dochter waarin 1 sneetje pindapoep en 2 sneetjes ouwe geit, een appel, een sinaasappel en een fles water de deur achter mij dicht trek. Op naar mijn zus, we gaan op roet. 9.20 uur ik ben bij Rimada nog even een zenuw piessie voor vertrek. Rimada heeft ook een rugzak mee en een fles water, sneetje brood, appel en een pakje drinken. Ja wij hebben besloten we gaan naar Santiago de Compostella op zijn Urks. Zoals Kniertje al zei de vis wordt duur betaald.  Nou we willen dpor zonder al te veel kosten te maken naar Spanje. We lopen van de Parelduiker richting Westwoud, we nemen het Landpadje en slaan af op het Cor Schipperpad richting Oosterblokker. Daar pakt de Wandelnetwerknoordholland app, de route die Rimada heeft uit gezet voor ons, op. Hoogkarspel komt niet voor in de app. Niet interessant genoeg denk ik.  Bij de spoorwegovergang van Oosterblokker kwamen wij mijn schonezus Marja tegen. 5 minuten stilstaan was wel even lekker. Het is dan inmiddels 11.15 uur hoog tijd voor een bakkie en een plaspauze bij de intratuin hadden wij bedacht. Nou mooi niet dus ze waren nog niet open. De billen bij elkaar knijpend moesten we verder lopen. Bij tankstation Total/Brandsen&broodjes en meer in Blokker waren wij gelukkig meer dan welkom. Koffie/thee en een gang naar een superschone pot zorgde ervoor dat we opgelucht weer op weg konden.  Na 11.9 km kwamen we aan in Hoorn en hebben we bij Turf een bakkie gedaan. Geen seconde te laat de benen wilden eigenlijk gewoon met de trein rechtsomkeer naar Hoogkarspel. (Ik mocht van Rimada mijn zelf meegenomen brood niet eens op het terras daar opeten, mna) ik heb wel even de veters van mij schoenen losser gedaan, ik had hele blije voeten daarna. Ik ben blij dat ik samen met Rimada loop zij weet hier meer van dan ik. Dussss geen brood in de buik, dan maar betalen en doorlopen naar Het Parkschouwburg in Hoorn waar het op de trap met je wangen in de zon heerlijk toeven is. Over de dijk en langs de buitenrand van de Grote Waal zijn we verder gelopen. De momenten dat wij krakkemikken moeten gaan zitten worden vaker, maar wees gerust ze worden zeker niet langer. Op een bankje bij een watertje achter de mooie Westfriese Omringdijk gingen we toch weer even zitten genieten van de zon. De benen wilden alweer niet verder, snap jij dat nou? Oja de veters moesten ook nog bijgesteld worden maar dat mag geen naam hebben. Dus in de benen en op naar Scharwoude en daarna door naar Grosthuizen waar we even bij moesten komen. Wist je dat er in heel Grosthuizen geen bankje langs de weg staat waar een vermoeide pelgrim even tot de vader kan komen? Dus vonden wij een boom die ons aanstond en gingen we om geen natte biltjes te krijgen op de regencape van Rimada zitten. Je kan niet te veel mee hebben dat zie je maar weer. Het zat er eigenlijk best goed, de benen iets hoger dan de billen dus de rust keerde terug in de voeten en kuiten. Het opstaan was iets minder charmant dus de beelden zal ik jullie besparen. We hebben er wel enorm om gelachen.  Na nog 2 rust momenten waarvan 1 bij Brasserie de Grost en uiteindelijk 22km verder kwamen we aan bij Avenhorn. We zagen het aan de overkant van de weg op het bord staan.  Het eindpunt voor de eerste stap is bereikt, de zwarte punt in de wandelapp de maidenwalk enz enz enz....  Dat was het dan samen zittend aan de kant van de weg genieten we nog even na, wachtend tot taxi familia ons komt oppikken.  Ik kan geen stap meer zetten. Weet je het is heerlijk om met mijn zus op roet te zijn. Het is nauwelijks stil geweest. Dat wij het pratende kunnen houden wist ik wel. Dat het zo makkelijk voegt is toch wel top. Op naar de volgende etappe. 

Esther en Rimada.

22 kilometers gelopen.