Etappe 6 onze eerste 2 daagse.

7.22 uur met de trein naar Haarlem, waar we na te zijn uit gestapt bij Ax een petit koffie zaakje een overheerlijke kop cappuccino bestellen, er enorm van genieten en zoals het een goede gast betaamd de kopjes terug brengen naar binnen. Hij staat alleen in zijn zaak vandaar. Wij gaan met een goed gevoel iemand geholpen te hebben, naar blijkt later zonder te hebben betaald weer op pad. Ja, ik weer het, schandelijk gewoon en erger nog, ik kom achter als ik Rimada er naar vraag en we al bijna 25km verderop zijn. (Rimada die dinsdag voor haar werk weer in Haarlem is gaat onze schande betalen) 😟De schuld van een schuld, weegt zwaar op het hart.

We lopen langs de Bavo kerk, vanwaar de kermis is vertrokken, richting het buitengebied. Langs de oevers van de Zuiderbuiten Spaarne over het prachtige Jaagpad wat dan achter huizen langsloopt en dan weer voor de woonboten. Het lijkt een ongerept stukje groen van nog geen 2 tot 3 meter breed. We aanschouwen praktijkschool Oosterhout van de overkant van de Spaarne en passeren monumentale woningen. Langs het pontje die niet als excuus gebruikt kan worden om te laat te komen,  de brug over de bocht om langs de apenrots,  een flat die als trap is gebouwd, vandaar de naam. Daar ontmoeten we een oudere heer met zijn hondje die trots verteltdat hij met zijn vrouw ook een stuk van de Camino heeft gelopen. We wandelen door maar worden afgesneden van de route. We moeten hier over de brug, zegt Rimada. Ik denk het niet, het midden van de brug ligt eruit, tenzij je wil dat we gaan zwemmen? Nee dat willen we niet dus navigeert Rimada ons langs het probleem zo de route weer op.

We lopen richting Bennebroek en kijken onze ogen uit, wat een bakke van huizen. De ene nog mooier, ouder, groter en/of rijker versierd dan de ander. Er heeft en zit veel geld hier.  Bij de Koningin Emma Kliniek welke op het terrein van Duin en Bosch ligt, houden we een sanitaire stop en in de tuin een korte pauze. In Bennebroek lopen we langs een huis waar alleen de voordeur nog zichbaar is. De rest van het huis is een opslag voor oude smeedijzeren hek delen in alle soorten en maten. Op de voordeur hangt een bordje 'alleen Jezus kan ons helpen'. 

Het volgende dorp is Hillogom waar als we er 2 weken eerder langs waren gelopen velden vol met hyacinten hadden gezien. Het herinnerde ons eraan dat we bij Schipper in Hoogkarspel de bollen moesten inpakken. De velletjes van de bol op je bloote huid zorgde voor enorme jeuk. Brrrr. 

In de tulpenvelden die hier en daar nog in bloei staan lopen toeristen als domme ganzen de velden in om foto's en vlog's te maken. Geen repect voor de eigendommen van de teler, zelfs als de dam is gebarricadeerd zien ze kans om als ratten door een klein gaatje het land op te komen tenen krommend.

Tegen 12 uur begint de maag tegen ons te praten.  Toid voor un stik met kais. Bij Knauz caravan en camper dealer mogen we op hun buiten terras ons 12 uurtje naar binnen werken en van de wc gebruik maken. Dat is heeel fijn omdat er in de weide omtrek geen horecazaak open is. 

Dan komen we in Lisse aanvankelijk ons eindpunt van deze etappe aan. We lopen om de Keukenhof heen. Het is nog vroeg 13.00 uur, veel te vroeg om naar Marty te gaan. Onze nicht die hier woond samen met haar partner Eduard en waar we een nachtje gaan door brengen. 

Het onderstel lijkt nog goed te functioneren dus trekken we de stoute schoenen aan om over landgoed Keukenhof te wandelen in de richting an Sassenheim. Bij een splitsing in het bospad zijn we zo van slag dat we toch even op het bankje Bart en Teun (waarom het zo heet is ons een raadsel), ons gaan beraden of we links of rechts zullen gaan. Na een kort beraad en input van ons thuisfront gaan we rechts. Wat een poeha niet die meiden, ze volgen natuurlijk gewoon het pad. 😉

Sassenheim is nog een km of 6 dus dat moet kunnen hupperdepup en na 4km zakt de moet in de enkels en is het gedaan met de wilskracht.  Bij Engel zwaaien we af en gaan met gezwinde spoed richting een bushalte. Wat een zegen dat er een bus rijd. Mijn en dijn voeten hebben het afgelegd.  

We rijden mee tot het centrum wat toch nog enkele honderden meters verwijderd is van de halte, wat een ellende.  We drinken thee bij de Heeren. Vragen Marty wat ze niet lekker vindt om te eten, nou ze lusten alles. Mooi dus voor de overnachting betalen we met asperges, zalm, ei, saus en piepers met toe aardbeien met ijs. Heerlijk gegeten, van het gezelschap genoten, de langharige Jack Russel Ollie geknuffeld, wat een lief beest. Na de thee met cake op naar bedje deken, of zoals Gerard zeg naar de luizenbunker. 

Esther ook namens Rimada.