Etappe 4 wandelen in de zon

Reisverslag 4  2 april 2022

We starten in Uitgeest de trein brengt ons weer naar de plek waar wij 2 weken geleden zijn gestopt.

Oja ik had bijna de trein gemist, de natuur riep en als die roept geef ik antwoord en eerlijk is eerlijk, ik was ook te laat mijn bed uit.  Geeft allemaal niks want de conducteur heeft gewacht op mij want Rimada was gewoon wel optijd en zo gingen we met een beeeeetje een valse start toch onderweg.

Dus aangekomen in uitgeest hebben we de routeplanner weer aangezet want als we op het richtingsgevoel van Rimada af zouden zijn gegaan liepen we nu aan de andere kant het station uit. En ze zegt zelf dat ze het richtingsgevoel van een natte krant heeft dus wij zijn heeel blij met onze route app.

In Uitgeest zijn toch nog weer even de kerk ingelopen. Kijken of we een stempel zouden kunnen scoren. Helaas de deur van huize Gods stond open, er was alleen niemand thuis.

Doorgelopen maar en over een liefelijk ophaal bruggetje de weilanden tegemoet. Het is een mooie zonnig dag tussen de huizen best goed om te wandelen, tot we in het buitengebied komen en daar is de wind snijdend koud. Dus had ik toch wat te weinig laagjes aan. Rimada daarin tegen is beter voorbereid, warm skijack met een berenvelletje. Dan ben je de oudste maar zo zie je maar weer, zeker niet de wijste.

We wandelen verder en zoals het een goed navigator betaamd even de app raadplegen of we nog wel goed gaan en dan heeft dat ding een update nodig wat een ellende, staan we stil te wachten op een route app die aandacht nodig heeft. Nou ja het is wat het is en met uitzicht op een mooi recreatiepark De Hoop is het best te doen.

Om 10uur zitten we op de stelling van Amsterdam,  in cafe restaurant de krokodil. Een ietwat verouderd maar daardoor niet minder gezellig plekje voor een bakkie en een plassie. Het is toid voor koffie/thee. Beter dan bij die sjagerein van een pompbediende aan de overkant van het restaurant.

Tijdens het lopen passeren we betonnen vestingdelen (fort )met daarvoor houten gebouwen. Van die langwerpige kazerne achtige gebouwen, heel intrigerend. De meeste inmiddels opgeknapt en door mensen bewoond. Dus toen ik kans kreeg om het te vragen deed ik dat ook. Bij èèn van de kazernes kwamen we een man tegen, die verdacht veel op een militair in ruste leek, wat blijkt, het zijn helemaal geen kazernes maar munitie depots.  Dus die mensen wonen er op explosieve grond.

Daarna zijn we de stellingdijk opgelopen en hebben daar een stuk overheen gelopen. Tot Rimada last kreeg van haar teen, ze mag zelf vertellen hoe dat kwam, en verder over de weg zijn gelopen naast de stellingdijk.

Rond12 uur kwamen we bij een kruidmagazijn waar we in de luwte een stukje bananenbrood hebben gegeten.

Zo liepen we de Zeeweg op. Geen zee in zicht maar nog wel steeds een dijk met nu een weg erop en daar liepen we dan ook. De Zeeweg is een lange weg die op koude winderige dagen als deze niet heel vergevingsgezind is.

Gelukkig kwamen we een bordje tegen met daarop nog 400m tot een Rustpunt, ik had honger, jaa ik weet het wel wij hebben geen honger wij hebben trek, en dorst en ik had het allejezus koud. Op het bordje werden we lekker gemaakt met koffie/thee/soep en koek. Nou ik denk dat die boer niet kon tellen want het was zeker langer lopen dan 400m. Wat het wel was? Heerlijk uit de wind, schone pot, warme soep en een welkom van heb ik jou daar.  De hond van de boer was allervriendelijkst en de boer zelf ook.  Ff lekker uit de wind, zitten op een stoel en cup à soep uit een plastic bakje met een plastic lepeltje, maar wie maalt daar om wij niet. Wel was het ons even ontschoten dat heet water en plastic niet een goed huwelijk is. Het lepeltje stond haaks en het bakje was ingezakt. Zaten we daar 2 oud horeca dieren we piesten bijna in onze broek van het lachen. Ken je dat? Nee, o wat jammer het is zo heerlijk om zo te lachen.

Daarna gingen we na een grote zwaai, naar boer en gezin weer op pad. De snijdende koude wind in en de eindstreep tegemoet.

Zo belande we bij een lepelaars gebied Buitenhuizerbraak  waar Rimada een foto van een lepelaar maakte en we een man en paard tegemoet kwamen. Nog een paar 100 m en we waren bij de pont waar we overgezet werden naar Spaarnwoude. Aan de overkant dachten we nog een bakkie thee te halen bij het restaurant wat daar staat. Wel wilden we de bus naar Amsterdam Sloterdijk niet missen. Eerst even kijken hoe laat de bus gaat zei Rimada en die zou over 22 min gaan dus dat koppie thee kunnen we dan op het station wel halen. Niet wetende dat RNet laat zou zijn door een obstructie. (in mijn vak zou dat betekenen dat je niet naar de wc kan een klysma neemt en de weg is weer open, maar bij de bus betekend het dat je 45 min extra mag wachten). Dus jut en jul zaten volledig vernikkeld in de bus en warm was het er ook nog niet maar wel vol.

De gele taxie heeft ons samen met een koppie thee en koffie weer veilig thuis gebracht. Op naar de volgende etappe.

Geschreven door Esther, zus van Rimada.