Navajo gebied

We zijn weer vroeg op pad, de route is niet lang vandaag maar er zijn weer een paar stops gepland. Ik heb er weer een tradepost tussen gezet maar het is afwachten of het was is. Maar ja, de aanhouder wint! (We zijn hem dus voorbij geracet, we hebben de afslag nooit gezien...hihi)

De eerste stop is Canyon de Chelly, deze is bijzonder want het ligt in het Navajo Indian Reservation. We moeten ook eerst naar het bezoekerscentrum voor de route kaart om langs de rim (rand) van de Canyon te kunnen rijden.
Er is een hele route van ruim een uur rijden met een stop of 6 op de mooie plekken waar je kunt wandelen en genieten van het uitzicht. Deze canyon is echt een gat in de aarde totaal afgezonderd van de buitenwereld. Het is idyllische met een stroompje water, bomen en wat hutjes omringd door hoge stijle kliffen in de meest prachtige kleuren rood en geel. Volgens mij zijn Adam en Eva hier opgegroeid. We genieten volop.

Bij een van de stops spreekt een joviale Amerikaanse Anouk aan, zij komt van Texas en is op bezoek bij familie. In een Holy Church personen busje rijd ze samen met een heel gezin van baby's tot oma in de rolstoel. Haar man komt oorspronkelijk uit dit gebied en heeft in het verleden vaak samen met zijn oma de canyon bezocht. Hij verteld dat de canyon tijden de Great Walk " waarbij een groep gevangen genomen indianen weken terug moesten lopen naar hun gebied" is gebruikt als schuilplaats. Bij elke stop zijn er native verkopers die hun waren vanuit een pick-up truck proberen te slijten. Ik zie een mooie karaf, en vraag wat hij kost,90 dollar! De man steekt een verhaal af dat hij ze zelf maakt, en tot mijn stomme verbazing zit hij achter in zijn pick-up truck te boetseren!! Hij maakt ze echt zelf....
Ik denk er nog even kort over na, maar hij is me te duur en probeer het maar eens heel thuis te krijgen. (das mijn praktische gedachte om mijn teleurstelling te verbijten)

Zo nu op weg naar Kayenta, ook indianen gebied, de rit is beslist niet saai. Prachtige uiteenlopende rotsformaties en bergen gevormd door wind en water. Maar achterin de auto zijn ze een beetje rotskijken moe en Aukje doet een lekker tukkie. 
Langs de weg ligt af en toe een dooie cayotte, een paard of een dooie hond maar voor de rest zijn de wegen netjes en schoon. De koeien vind je verspreid over grote gebieden, er is hier geen discussie over hoeveel meter leefruimte z'n beest moet hebben, ze hebben zeker een vierkante kilometer per stuk.
Het viel ons ook op dat de mensen hier met weinig tevreden zijn, ze rijden allemaal stuk voor stuk in een grote bak van een auto. Maar voor de rest is er weinig te halen, de kleding dragen ze tot het van hun lijf af valt lijkt wel, en hun huis is meestal een soort van stacaravan met wat hokkies er aan vast gebouwd. De mooie gebouwen zijn meestal scholen of Health Centers, en natuurlijk kerken, het rammelt er van.

Zo nu effies zwemmen bij het hotel, het ziet er een stuk beter uit dan gister, daar zijn we maar niet gaan douchen, het was te ranzig. Maar ja, als met zijn viertjes niet doucht, en je zit met gedragen wandelschoenen in de auto valt dit ook niet op. We doen niet moeilijk . Straks de route voor morgen wat beter voorbereiden, das wel prettig als je in de direct weg wil rijden. Het is een mooie dag geweest.